اکنون یک بررسی جدید این حدس را تایید می‌کند و نشان می‌دهد که میزان اکسیژن خون این کوهنواردان به پایین‌ترین حدی که تا به حال در انسان یافت شده است، می‌رسد، یعنی به طور قابل‌توجهی پایین‌تر از میزان اکسیژن خون بیمارانی که در وضعیت بحرانی از لحاظ تنفسی به سر می‌برند.
این اندازه‌گیری‌ها در ارتفاع 8400 متری [آشنایی با قله‌های بالای 8000 متر] بوسیله گروهی از دانشمندان در یونیورسیتی کالج لندن انجام شد که سفر اکتشافی را به اورست ترتیب داده بودند و نمونه‌‌های خون را از شریان‌های ساق پای کوهنوردان بعد از رسیدن آنها به قله جمع‌آوری کردند.
میزان اکسیژن خون این کوهنوردان نزدیک به آستانه حد تحمل انسان بود، یعنی میزانی از اکسیژن خون که در سطح دریا تنها در بیماران مشرف به موت دیده می‌شود.
این پژوهش می‌تواند به ابداع درمان‌های بهتر برای بیماران دچار بیماری بحرانی کمک کند.
این گروه با محفظه‌‌های اکسیژن به اورست صعود کرده بودند و در 20 دقیقه قبل از آزمایش ماسک‌های اکسیژن خود را برداشته بودند تا ریه‌های‌شان با فشار کم اکسیژن جو در آن ارتفاع متعادل شود. خون جمع‌آوری شده از چهار نفر از اعضای گروه را در حالت درازکشیده، در طول دو ساعت برای بررسی به آزمایشگاهی که در اردوگاه گروه در ارتفاع 6400 متری در اورست برپاشده بود، فرستاده می‌شد.
در این ارتفاع، فشار جو حدود 35 درصد فشار هوا در سطح دریاست.
میزان میانگین اکسیژن برای چهار کوهنورد 24.6 میلی‌متر جیوه -– و پایین‌ترین میزان ثبت‌شده 19.1 میلی متر جیوه بود؛ میزان عادی اکسیژن خون در انسان‌ها بین 90 تا 105 میلی‌متر جیوه است. بیمارانی که میزان اکسیژن خون‌شان به زیر 60 میلی‌متر جیوه سقوط می‌کند، به طور شاخص در حالت بیماری بحرانی محسوب می‌شوند.
به گفته مایک گاکوت، سرپرست این گروه و مدرس ارشد پزشکی مراقبت بحرانی در یونیورسیتی کالج لندن، کوهنوردان همچنین در نتیجه کاهش فشار هوا ارتفاعات بالا دجار تجمع مایع در ریه‌های‌شان می‌شوند، که ممکن است این عامل هم در کاهش شدید میزان اکسیژن خون در آنها نقش داشته باشد.
بسیاری از مداخلات پزشکی تا به حال به هدف بازگرداندن میزان اکسیژن در سلول‌های قرمز خون در بیماران دچار وضعیت بحرانی، به حالت عادی، بی‌تاثیر یا زیانبار از کار درآمده‌اند.
بیماران بستری در میزان فشار استاندارد حوی پایین 0.078 اتمسفر دچار وضعیت بحرانی تلقی می‌شوند، که 0.046 اتمسفر بالاتر از میانگین میزان اکسیژن در این چهار کوهنورد بود.
این نتایج که در شماره 8 ژانویه نشریه پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، ممکن است الهام‌بخش پزشکان در ارزیابی دوباره راهبردهای درمانی برای مراقبت از بیماران در مراقبت‌های بحرانی طولانی‌مدت مانند بیماران دچار سندروم زجر تنفسی حاد (ARDS)، فیبروز کیستیک، آمفیزم، شوک سپتیک، سندروم "نوزاد کبود" و سایر بیماری‌های بحرانی باشد
